idde Charis, die haar sluier om mijn zieke oog had gewikkeld en tusschen mijn ooren door, mij de bloembespikkelde weide binnen! Mijn geluk was even groot als mijn verwondering en ik l

n, voorbij haar vader, broeders en neven trad, die, steeds in onts

worden gehouden, zendt ons Toeval of Noodlot een schurftigen ezel toe, juist op het oogenblik, dat wij Charis op hare morgenwandeling begeleiden en verlieft mijn dochter op d

giesch gemutste heeren nader en stond,

ngen tabbaard. Wij kunnen niet anders dan Charis lat

n, zo? zij ons nooit gelooven

, o Menedemus, dat gij uw dochter niet doodt, door haar t

edemus klaagden to

nzer gekozen, in plaats van na Chersonezus' vervloeking, op een

ngs de mannen geleidde. En ik hoorde ook M

eesters, wat

n Aesculapius

t mij dien ezel

ede vi

ie verwond uit den strijd is gekomen, met t

derde

is, de plechtige ve

hoop op en de broeders en neven,

had toegedacht, een slechte man is, een vervloekte toovenaar, die Charis betooverde

menkrans geleidde Charis mij-en gewillig volg

en kwamen ons acht

gom, die zoo juist uit d

en ziek, ed

harmides, o

d en verpleegd mo

van een Lydische fluit, als Ionische melodie. Hij is gewond, mijn Charmides, na

armen omhelsden mij en zij kuste mij op mijn ezeleneu

n maakten gebaren v

drie. Staat ons toe, dat

zoo wordt uwe v

ides voeren waar hij de liefde

ides' wonden! Huwen zal ik hem, zoodra hij weer krachti

n zich reeds meester van mij gemaakt en Charis, juichende van g

dden mij verder. Hun

n nu. Moeten wij onze kunst nu werkelijk

oden de slave

ten hem

staat op

haris niet

mus ons doe

Charis ge

pt hij on

voor het oogenblik haar niet a

aar ontto

and... Lang

t uit liefde voor mij, schurftigen ezel, maar uit hoop rijk be

roo, dat zij spreidden tot legerstede; zij vulden de ruif vol hooi, vol haver en doorgeurden mijn maal m

ong! zeid

afgebeuld, ze

zei de derde en wees. Kij

gedraaid, zei de eerste weêr. K

den draa

die dadelijk veel hadden geraden, al rieden zij niet, dat ik een mensch was, b

en onze jonkvrouw heeft uitverkore

handelen liet. Zwijgend en deftig zat ik nu, genietende van mijn nieuw welbehagen, op mijn achterdeel in het stroo, gesteund op de twee voorpooten en omwikkeld oog en pooten en rug in windsels, terwijl de oudste wonderm

k kwam Charis voorbij

t!! Meesters, wordt mijn edele geliefde in een stal gehuisvest? Wat moet dit beduide

erug met uw maagden! Wij verplegen uw bruidegom en he

en mijn liefde binnen te te tred

Charmides, mijn

kers dan mijn verstand dwong mij mijn ezelebek

...

ers barstten uit in

ers, die mij verhinderen mijn held en bruidegom te omhelzen! O wreede schei

nne ronde mutsen als schelpen en hoornen tegen elkander bonsden en bogen. En ik, die mij belachelijk wist in

zat ik in het stroo en de nog lachende drie ha

als een mensch

na-gedachte weêrhield mij.... Wat zoo zij mij vroegen wie ik was en ik verried, dat ik een koopmanszoon was? Onttooverd zo? mij Menedemus misschien purper en p

h! beaamden de twee andere wonder

juist ook! r

nemend denkbeel

tten mij beiden voor. En zij wilden mij leeren, zij wilden mij een geleerden ezel maken, een ezel met goede manieren, een ezel, die pastei at uit een schotel

de drie wondermeesters. Eet

en zij steeds van het lach

i, toen aan den wijn. Beide geurden naar lang niet gekend geneucht; ik moest in mij houden om beiden niet gulzig naar binn

meesters en hielden de buiken zich vast e

orzichtig naar de pastei, knabbelde er een s

en drinkt als een mensch! riep

.... fluisterde pl

geheimzinnig

verde ezel is..

een ezel

kunnen.... hie

erden same

le drie. Als hij een b

ooverde

ich ànders ged

t zijn poot in het

vraagd

fluisterden denkelijk de drie. Deftig, verbonden, zittende,

vlug geleerd! riepen zij d

Lachende lieten zij m

d gedraaid, was deze stal, na mijn menschemaal van pastei en wijn, vorstelijke weelde. De balsem werkte weldadig op mijn wonden. Ik strekte mij u

mijn Liefde